Aan het eind van het afgelopen jaar werd Beijum opgeschrikt door een onaangenaam bericht. Een bewoner lag drie jaar dood in z'n huis voordat hij werd gevonden. De ChristenUnie lanceerde vrij snel daarna een plan om buren verplicht periodiek contact met elkaar te laten zoeken.
Hoe kijkt Willem Pauwelussen hier tegen aan? Onderstaande bericht + beide afbeeldingen werden door hem opgestuurd.
Per traditie wordt eind december het woord van het jaar gekozen. Dit keer was dat de belasting die vernoemd is naar die rijke Schot die ooit door Carl Barks in de verhalen van Donald Duck is geïntroduceerd.
Maar de uitdrukking die vanaf het begin van deze eeuw als een lichtende stralenkrans boven het wijkwerk heeft geschitterd was toch wel 'sociale cohesie'. Daartoe werd het NLA afgekondigd, daartoe werden de wijkteams ingericht die een zak geld kregen om die 'sociale cohesie' in de wijk te versterken. De betekenis: mensen moeten zorg voor elkaar hebben, elkaar steunen, op elkaar letten, er zijn voor elkaar.
Van 2007 tot eind 2014 zijn kapitalen geïnvesteerd opdat de wijken zouden bruisen van de gezelligheid, waar eenzaamheid is uitgeroeid, waar mensen de weg weten in hulpverleningsland en waar mensen mekaar daar desnoods heenbrengen. Want als er iemand maar liefst drie jaar dood in zijn woning heeft gelegen is je eerste gedachte toch we letten niet op elkaar, we leven langs elkaar heen.
Het moet diep tragisch zijn om na je dood al dit tijd tegen je fysieke overblijfselen aan te kijken, onverzorgd, zonder de rituelen waarmee wij van een gestorvene afscheid nemen, zonder afscheidsspeeches, zonder bloemenkransen, zelfs zonder een kist. Je ligt daar drie jaar opgebaard en de rest van het leven gaat er aan voorbij. Al die jaren huur betaald, alleen om daar aan de elementen blootgesteld te zijn. De man had een uitkering maar blijkbaar geen sollicitatieplicht. Want dan moet je je bij de soos melden.
De politiek heeft zich inmiddels niet onbetuigd gelaten. Stedelijk fractievoorzitter van de ChristenUnie Inge Jongman vindt “het zo diep triest en niet voor te stellen. Hoe kan het nou dat zijn buren van niets weten?” Haar idee is om aan de maandelijkse sirene (bomalarm) het ritueel van het burenbezoek te koppelen. Ja, dat is niet zo simpel natuurlijk: “'Er zijn ook mensen die helemaal geen contact willen. Maar laten we in elk geval proberen iets te doen.”
Sociale cohesie, dat is meer contact tussen mensen. Dat was immers de bedoeling van het NLA. En nu is dat stopgezet en wordt er geconstateerd dat er mensen zijn die geen contact met elkaar willen. Ja, vanzelf gaat dat niet hoor. Als de politiek echt wil “proberen iets te doen” moet ze gewoon weer met dat NLA verder gaan. Misschien dat er dan ook nog mensen eenzaam sterven en jaren liggen blijven, maar de kans erop maak je er wel kleiner mee. En meer kun je niet doen, toch?
14 opmerkingen:
Bewoners hebben allemaal een pasje voor hun afval of een chip op de afval afvalcontainer ik denk dat die worden uit gelezen.
Dan kan je toch zien dat er al een hele tijd er geen gebruik er meer van word gemaakt.
En dan moet er toch ergens een belletje gaan luiden..!!!
Of is het gezegde dan toch waar, WIJ en de rest kan stikken
Is er een reden waarom mijn reactie op onderstaand artikel niet geplaatst is, aub?
het betrof een voorval in de isebrandtsheerd in 2001.
Geplaatst door Johan Fehrmann op 19:25 0 reacties
FLATBEWONERS WIBENAHEERD ZIJN GESCHOKT
Archieffoto
De jaarwisseling moet nog komen, beste mensen van DvhN. Zie eerste regel......
Bewoners van de 'poortflat' aan de Wibenaheerd in Groningen hebben een opmerkelijke jaarwisseling achter de rug. Ze hoorden oudejaarsdag dat de buurman die eind november dood in zijn huis werd gevonden, daar drie jaar lag.
De brievenbus puilde uit, maar dat zie je in een flat die hoofdzakelijk door jongeren wordt bewoond, wel vaker. Veel meer signalen dat zich in de wijk Beijum ongemerkt een drama voltrok, waren er volgens de woningstichting Nijestee niet.
Heeft een groepje Beijumers, samen met de gemeente, niet van begin af aan het Lokaal Akkoord Wonen NLA beroofd van haar effectiviteit door het voor Beijum-Oost (postcode 9736) bestemde geld ook voor Beijum-West in te willen zetten? En door deze verkruimeling van inzet en geld over de hele wijk de focus te verliezen op hemeltergende situatie langs boulevard Winkelcentrum Beijum-Oost/Wibenaheerd gebied.
Tel daarbij op dat gemeente in Beijum-wijkteam een agenderende, sturende rol had welke projecten aangepakt werden; en daarmee burgerparticipatie in Beijum smoorde. Allemaal heel anders dan Jasper Schaaf van pilot Corpus den Hoorn en verantwoordelijke politici indertijd afspraken voor de wijkvernieuwingswijken in de hele stad...
de vraag die ik stelde hier boven over de isebrandtsheerd 2001, stelde ik aan jouw, Johan.
Dwangmaatregelen om mensen verplicht naar elkaar om te laten zien, lossen de onverschilligheid niet op. De mensheid snakt naar een revolutie of derde wereldoorlog. Vervelend, maar we hebben niet meer smaken.
Sociale Cohesie. Ik begrijp al die dubbeltermen van dezelfde strekking niet zo goed. Net als het stuk van Willem niet. Moeten 'we' dan weer een zak geld smijten richting ...wat dan?
Meer contact tussen mensen lukt alleen als mensen meer contact willen omdat ze iets 'hebben' met de mensen om hen heen. Niet omdat de overheid meer contact wil tussen mensen om dan later weer op de professionele zorg te kunnen bezuinigen omdat er zoveel mantelzorgers klaar staan in de 'sociale coherentie' :). Als mensen elkaar kennen, dus iets met elkaar hebben uit eigen gevoel van herkenning, dan doen ze al die dingen als elkaar helpen en bijstaan vanzelf wel. Maar het idee van de overheid die regelt dat we elkaar leren kennen? Hou toch op. We betalen toch geen belasting voor een datingburo? Het is veel goedkoper en effectiever om behalve het verplichte winkelmandje bij de supermarkten daar ook een praatplicht in te stellen.
En wat te denken van mensen die geen Digid hebben? Die gaan straks ongeacht hun 'sociale connecties' levend ten onder. Doet zo'n NLA daar ook wat aan? Zo ja, dan ben ik fan.
Overigens zou ik het zeer interessant vinden om na mijn dood mezelf te zien vergaan. Of die optie er is?
En nu dit stukje nalezend, zie ik ineens het licht: al die dubbeltermen kunnen het woordje 'sociaal' missen.
Kees K.
De man die 3 jaar dood in z'n huis lag, had geen enkel "krediet" meer. Er was niemand meer die nog sociaal of financiëel voordeel aan hem kon behalen. Er was niemand meer die nog zin had om macht of controle op hem uit te oefenen, want er viel niets meer aan hem te verdienen. Zo iemand kun je toch maar het beste weg laten rotten ? De moraal: wie onrendabel is, is ongeliefd en moet dood.
Is er nu ook een dode mevrouw in de Wibenaheerd-flat aangetroffen? Dit na melding van maatschappelijk werk?
Antwoord op Kees K.
Volgens mij was de idee achter het NLA om de wijk aantrekkelijker te maken, op de manier dat mensen elkaar ontspannen tegenkomen, waardoor het woongenot verhoogt, en als je lekker in je vel zit dan maak je ook makkelijker contact met elkaar. Dan heb je toch eerder zoiets van: hé, dat ouwe mens op de hoek heb ik al een tijd niet gezien, zou er wat loos wezen?
Ik heb niet meegemaakt wat er hoe hier in Beijum is gebeurd, maar in de Brugborgwijk is het trapveldje op de Leeuwenburgstraat ervan opgeknapt, even als het basketbalveld bij de Wolfsklauwstraat, een gezamenlijk eetfeest van geregeld (ik dacht zelfs meerdere keren) en een jongerenwerker van betaald om de jeugdsoos in de kelder van de Schakel weer open te krijgen, waarbij tevens een experiment is losgegaan met zelf bier tappen. Last but not least is het Brugborgboek ervan gefinancierd, dat ik geschreven heb vanuit de uitdrukkelijke intentie om bewoners van die twee wijken, die qua leeftijd (en daardoor cultuur) gemiddeld pakweg 25 jaar uit mekaar liggen te verbinden omdat ze de grond waarop ze bestaan gemeenschappelijk hebben. Een tientje voor dat boek is echt een lachwekkend lage prijs.
Ik ervoer dit als positief, misschien dat anderen het anders zien, maar het zijn in ieder geval serieuze pogingen om mensen mekaar op een goede manier tegen te laten komen. Ont-moeten, het zijn twee woorden.
Nogmaals, meer kun je niet doen, lijkt me.
Wij leven in een cultuur die mensen aanmoedigt om alleen maar met zichzelf bezig te zijn. "Wat jezelf vindt en voelt daar gaat het om".
Moeten we dan nu ineens weer iets heel anders vinden ???
Anoniem 12:06
Je vergeet toch even dattie blijkbaar al z'n rekeningen wel betaalde. Dus de moraal zou zijn: het maakt niet uit of je dood in je woning ligt, als je maar betaalt.
Kees K.
@Willem, die andere wijken ken ik niet en als het beter is geworden dan is het natuurlijk goed. Of er een rendementsanalyse op los is gelaten ten aanzien van subsidie en gewonnen cohesie, dat laat ik maar open.
Zelf heb ik als bewoner vele 'samenkomsten' meegemaakt in a'dam, utrecht, leiden en recent in m'n 11 jaar in beijum die achteraf helemaal niks veranderden. De bewoners die met elkaar 'op een lijn stonden' stonden al op die lijn en het oudje op, en zelfs ver om de hoek werden verzorgd vanuit de buurt. En de mensen die niet kwamen (meestal zo'n 70%) komen ook nu niet voor overheidsfeestjes. Ook hier in beijum volgens mij.
De overheid gaat niet 'de goede manier' aanreiken, dat is utopie. Want de overheid is een ding. En mensen zijn mensen. Maar de overheid kost wel veel geld wat die mensen uiteindelijk moeten ophoesten.
En dat ontmoeten twee woorden zijn is onjuist. Ont- is een voorvoegsel. In ontbijten betekent 'ont-' 'het eerste', logisch, na het opstaan het eerste bijten. In ontzielen betekent 'ont-' 'het ontdoen van'. En zo zijn er overigens nog veel betekenissen van dat prefix. Dus de vraag wat het 'ont-' in ontmoeten betekent. Het eerste moeten of het zonder moeten?
Kees K.
Wat ik ermee bedoelde te zeggen is dat je mekaar pas treft als er geen voorwaarden aan zijn gesteld, dus als er niks moet. Dus als het van 'moeten' is ontdaan. Maar je hebt wel gelijk als je zegt dat het etymologisch rammelt.
En je hebt ook gelijk als je stelt dat uiteindelijk de goede wil van mensen doorslaggevend is. Ik heb willen aangeven dat m.i. het NLA een goede poging is om daar stimulerende voorwaarden voor te scheppen.
Want de overheid, dat is natuurlijk ook een groep mensen, en mijn ervaring met de stadsdeelcoördinatie (ik zat jaren in het wijkteam van de Brugborgwijk) is dat ze zich bepaald wel inzetten voor het stadsdeel dat aan ze is toegewezen.
Ik zal nooit twijfelen aan goede wil of goede bedoelingen. Wel aan doelstellingen.
De uitleg van ontmoeten als 'zonder' moeten is helemaal correct. En gelukkig kan het etymologisch ook het 'eerste groeten' zijn.
Kees K.
Een reactie posten